Historia początków, rozkwitu i drogi ku potędze największego imperium na świecie. Kim byli ludzie, którzy zbudowali Imperium Brytyjskie? Co nimi kierowało, jak żyli, walczyli i ginęli, jakie musieli pokonać przeszkody? Na kartach tej książki przewija się galeria barwnych bohaterów: korsarz i admirał, zdobywcy Indii, odważny do szaleństwa zdobywca Kanady, opanowany manią imperialną poszukiwacz diamentów, zagadkowy obrońca Chartumu i dziesiątki innych postaci. Znakomitą książkę Kazimierza Dziewanowskiego czyta się niczym powieść przygodową. Wielkość, odwaga i poświęcenie sąsiadują tu z chciwością, oszustwem i zdradą. Przekonanie o cywilizacyjnej i moralnej misji białych ludzi prowadzi do pogardy dla wszystkich, którzy nie są Anglikami. A zaszczepianie w najdalszych zakątkach globu sprawnej administracji, uczciwego wymiaru sprawiedliwości i nowoczesnej edukacji idzie w parze z przemocą i podstępem wobec opornych tubylców.

Podczas ostatniej wojny światowej BBC przeprowadziło z C.S. Lewisem cykl rozmów o wierze chrześcijańskiej. W rezultacie powstała z tego książka dla tych, którzy chcą wierzyć, ale przeszkadza im w tym intelekt. Autor posiada niezwykły talent do logicznego wyjaśniania kontrowersyjnych kwestii, prostego ujmowania skomplikowanych zagadnień. Porusza problemy od dawna sprawiające kłopot wnikliwym i krytycznym wyznawcom religii, jak i tym, którzy przekonać się do wiary nie potrafią ze względu na jej swoiste sprzeczności, jak na przykład kwestię zła i tzw. Boskiego przyzwolenia na nie. Jest to wspaniała lektura, która może stać się pasjonującą przygodą zarówno intelektualną, jak i duchową - dla wierzących i nie wierzących, dla chrześcijan i niechrześcijan.

Wyjątkowe zaproszenie za kulisy własnej twórczości – pierwsza książka Olgi Tokarczuk po otrzymaniu Literackiej Nagrody Nobla Laboratorium powstających tekstów, książek, bohaterów. Proces żmudnych, ale i fascynujących poszukiwań. Eksplozje wyobraźni. Podążanie za logiką rodzącej się fabuły i za wewnętrznym światem bohaterów, odkrywanie ich motywacji, światopoglądów. Odsłanianie pasjonujących historii, ale też opowieść o lekturach i osobistych doświadczeniach. Wytrwała dążność do tego, by rozumieć nieskończone zróżnicowanie i skomplikowanie świata. Dwanaście wyselekcjonowanych, najważniejszych esejów i wykładów, które składają się na wyjątkowe zaproszenie za kulisy twórczości Olgi Tokarczuk. Teksty kluczowe i premierowe. W tym szeroko komentowana Mowa Noblowska.

Ta książka nie jest dla każdego. Napisałam ją z myślą o tych, którzy zostali zranieni albo kochają zranionych, ale i dla tych, którzy są nieświadomi własnych ran, chociaż innym wydają się one oczywiste. No dobrze, wygląda na to, że ta książka jest dla każdego. Głodna miłości - tak czułam się przez wiele lat mojego życia. I wiem, że nie jestem w tym odosobniona. Przeżyłam wiele trudnych chwil. Dziś potrafię spojrzeć wstecz i dostrzec dar w każdym z moich doświadczeń. Gdybym mogła wybierać z menu życia, nigdy nie zdecydowałabym się na większość sytuacji, które mi się przytrafiły - a mimo to żadnej nie żałuję. Każde doznanie i każdy związek uczyniły mnie tą osobą, którą jestem. Dziś wreszcie mogę powiedzieć, że kocham ją całym sercem. Pragnę, żebyś i ty ze wszystkich sił pokochał siebie, swoje życie i otaczających cię ludzi.

Jak i dlaczego cywilizacje rozkwitały? Jak i dlaczego upadały? Czym są pułapki postępu? Czy unikniemy ich w przyszłości? Krótka historia postępu poświęcona jest historii ludzkości, upadkom minionych cywilizacji oraz kondycji świata w XXI wieku. Książka zdobyła nagrodę Libris w kategorii „literatura faktu” i zainspirowała film dokumentalny Martina Scorsese z 2011 roku zatytułowany Pułapki rozwoju (Surviving Progress). Wydanie polskie zawiera wprowadzenie autora uaktualnione w 2021 roku. "Myśliwi, którzy nauczyli się zabijać dwa mamuty zamiast jednego, dokonali postępu. Ci, którzy wpadli na pomysł, by zagnać stado na krawędź urwiska i uśmiercić dwieście sztuk naraz, posunęli się za daleko. Żyli na wysokim poziomie… przez chwilę. Potem nastał głód." RONALD WRIGH

"Ewo, Twoja inicjatywa wyśmienita, temat znakomity, dialog konieczny, choć spóźniony od wieluset lat. Wstęp odważny – tak trzymaj dalej. Ze smutkiem i obawą jednak konstatuję, że w otoczeniu wszechobecnego ciemnogrodu oraz światopoglądowego ugoru nie znajdziesz licznych czytelników ani interlokutorów. Tym bardziej pisz i wydawaj bez wahania. Niech takie krople drążą skałę wielowiekowej kołtunerii. Życzę psychicznej wytrwałości w Twojej pracy, co może nie być łatwe ze względu na ambitnie wybrany temat i Twoje osobiste emocjonalne zaangażowanie" – Ryszard Bober, lekarz neurochirurg. Część polityków i „ludzi Kościoła” cynicznie wykorzystuje i manifestuje swoją wiarę w Boga i przynależność do Kościoła katolickiego, traktując to jako swoisty sposób na życie, a czasem odwracając uwagę od swojej prawdziwej osobowości. Udają „prawdziwych katolików” z powodu np. pieniędzy i chęci zrobienia kariery zawodowej, a w przypadku księży w celu ukrycia np. homoseksualizmu, skłonności pedofilskich czy po prostu zapewnienia sobie usystematyzowanego, wygodnego życia duchownego. Kościół katolicki w naszym kraju razem z rządzącymi działa jak system naczyń połączonych. Obecnie mamy do czynienia raczej z towarzystwem wzajemnej adoracji ukształtowanym na podłożu korupcji biznesowej, w obrębie którego trudno oddzielić ziarno od plew. Czy premier naszego rządu, wypowiadający słowa o chrystianizowaniu Europy, mówi je jako prywatna osoba, którą łączą biznesowe transakcje z Kościołem, czy może jako szef rządu, który myśli już o następnych wyborach? Wyjątkowo cyniczny obrazek zobaczyłam w telewizji, kiedy to prezydent Duda odwiedza leżącego w szpitalu młodego księdza chorego na raka. Robi sobie z nim zdjęcia i modli się w świetle kamer przy jego łóżku. Bez kamer widocznie modlitwa nie działa!

Co zostaje po śmierci bliskiej osoby? Przedmioty, wspomnienia, urywki zdań? Narrator porządkuje książki i rzeczy pozostawione przez zmarłą matkę. Jednocześnie rekonstruuje jej obraz - mocnej kobiety, która w peerelowskiej, a potem kapitalistycznej rzeczywistości umiała żyć wedle własnych zasad. Wyczulona na słowa, nie pozwalała sobą manipulować, w codziennej walce o szacunek - nie poddawała się. Była trudna. Była odważna. W tej książce nie ma sentymentalizmu - matka go nie znosiła - są za to czułość, uśmiech i próba zrozumienia losu najbliższej osoby. Jest też opowieść o tym, jak zaczyna odchodzić pierwsze powojenne pokolenie, któremu obiecywano piękne życie.

Zbiór esejów i reportaży dziennikarki Ewy Cichockiej z jej licznych podróży na Sycylię. Osobliwością tego zbioru jest nieustanny zachwyt Wyspą Słońca, którym autorka skutecznie zaraża czytelnika. A czyni to nie tylko poprzez tekst, ale i obraz, bo publikacja wzbogacona została mnóstwem zdjęć. Dla czytelników sięgających po tę książkę dodatkowym bonusem będą sycylijskie wątki w polskiej literaturze i sztuce od XVI do XXI w., które autorka wyśledziła, opisała i umiejętnie wplotła w swoją podróż. Dzięki temu możemy spojrzeć na Sycylię także oczyma Niemcewicza, Krasińskiego, Iwaszkiewicza, Szymanowskiego, czy też współczesnych polskich artystów oczarowanych wyspą: Krzysztofa Zanussiego i Jerzego Stuhra. Warto dodać, że Ewa Cichocka organizowała wyprawy na Sycylię m.in. z Fundacją Marka Kamińskiego, a swoją sycylijską trasę - śladami polskich artystów - zaprezentowała podczas gdyńskich KOLOSÓW. [empik.com]