Dzień, w którym powinna zginąć, był tym samym dniem, w którym rozpadła się jej rodzina, a Josselyn Winters przestała być miłą dziewczynką z sąsiedztwa, organizującą wyścigi dla wszystkich dzieci. Tego samego dnia zniknął też Christopher, chłopiec, który uratował jej życie. Osiem lat po dniu, który pogrzebał jej dzieciństwo, Joss spotyka nowego ucznia swojej szkoły. Chociaż Wes na pierwszy rzut oka wydaje się kimś obcym, to dziewczyna nie może oprzeć się wrażeniu, że zna go doskonale. Przyciąga ich do siebie jakaś siła, jakby dzielili tragiczne wspomnienie. Dlaczego więc chłopak przedstawia się innym imieniem, skoro na Joss spoglądają oczy Christophera? Czy bohater z jej dzieciństwa wrócił, aby uratować ją po raz drugi? Joss tylko przy nim czuje się jak tamta mała dziewczynka, której obraz ukryła w najdalszych zakamarkach wspomnień. Wes jednak nie wie, że Josselyn, którą wtedy ocalił przed śmiercią, tak naprawdę zginęła tego samego dnia. Nowej Josselyn już nie da się uratować. Nowej Josselyn należy się bać.

Mija sześć lat, od czasu kiedy Justin podpalił dom i psa. Chłopiec ma jedenaście lat i za sobą dwadzieścia domów dziecka i rodzin zastępczych. Nikt nie może sobie z nim poradzić. Casey Watson podejmuje – zdawało by się – niemożliwe wyzwanie. Do swojej szczęśliwej rodziny przyjmuje Justina. W zamian za ciepło i miłość czekają ich ataki furii i niszczycielskiego szału, wyzwiska i agresja. I mroczna tajemnica koszmarnej przeszłości chłopca, którego tak trudno jest kochać.

Historia rodziny, która stara się przetrwać we współczesnej Syrii ogarniętej wojną domową, opowiedziana oczami czternastoletniego Adama, chłopca o niezwykłym umyśle, który przejawia symptomy zespołu Aspergera i synestezji. Pozwala mu to na przekazanie szczerej i bezpośredniej relacji z tego, jak otaczający go świat rozpada się na jego oczach.

W równym stopniu zabawna, co chwytająca za serce, pełna żąrliwych uczuć opowieść o ojcach, synach i autyźmie. Autor opisał przełomowy moment swojego zycia. Jego dziesięcioletni syn, Jonah, nigdy nie zaczął mówić. Gdy zostają zmuszeni do wprowadzenia sie do zrzędliwego ojca Bena, Ben zaczyna mierzyć się z samotnym ojcostwem, łańcuchem dobrych chęci urzędników oraz własnymi demonami.

Jonah, zażywający błogiego szczęścia w swej niewinności, staje się katalizatorem, dzięki któremu wreszcie dochodzi do przerwania "emocjonalnej ciszy". Mimo że nie potrafi mówić, komunikuje się znacznie lepiej niż otaczający go dorośli.

Michasia jest niezwykle inteligentna. Choć ma tylko cztery lata, potrafi z pamięci wyrecytować niemal cały rozkład jazdy i precyzyjnie podać rodzaje aut, które danego dnia przejeżdżały ulicą. Uwielbia samochody, statki i pedantyczny porządek. Używa bardzo wyszukanych zdań. Ma jednak duże problemy z relacjami z innymi dziećmi. Gdy Natalia dowiaduje się, że jej córeczka ma zespół Aspergera, dopiero co dochodzi do siebie po porodzie. Wkrótce musi skonfrontować się z kolejną diagnozą, dotyczącą jej dopiero co narodzonego syna. A potem również z problemami w relacjach z mężem, który nie wytrzymuje utrzymującego się w ich rodzinie napięcia. Czy para poradzi sobie z wyzwaniami, które niesie życie?

Prawdziwe życie układa czasem niesamowite scenariusze, które wystarczy spisać, by powstała fascynująca i wciągająca historia. Annabel Beam, dziewięcioletnia dziewczynka ciężko i nieuleczalnie chora. Wszystkie próby leczenia oraz diagnozy medyczne nie dawały nadziei zrozpaczonej rodzinie. Aż zdarzył się cud, a w zasadzie… prawdziwe cuda z nieba. Annabel wpadła w rozpadlinę spróchniałego pnia i po wielogodzinnej akcji ratowniczej została ocalona, mimo że nikt nie dawał jej szans na przeżycie. Lecz prawdziwy cud wydarzył się wewnątrz ogromnego drzewa. Annabel, leżąc bez nadziei na ratunek, przeżyła nadzwyczajne spotkanie - trafiła do nieba i twarzą w twarz rozmawiała z Jezusem. Przez cały czas czuwał przy niej też jej Anioł Stróż jako opiekun i pocieszyciel. To wydarzenie, to spotkanie zmieniło całe życie rodziny Annabel, zaś samej chorej dało niewytłumaczalne uzdrowienie, wobec którego współczesna medycyna okazała się bezradna. Rozpacz, ocalenie, tajemnica oraz prawdziwy cud sprawiony ręką Bożej opatrzności - to wszystko znajdzie czytelnik w porywającej lekturze „Cudów z nieba”. Książka stała się bestsellerem amerykańskiego rynku wydawniczego. Historia okazała się tak fascynująca, że podjęto decyzję o nakręceniu na jej podstawie filmu z prawdziwie gwiazdorską obsadą.

"Czy mogę ci mówić mamo" to prawdziwa historia niezwykłej adopcji nastolatka. Chłopak z domu dziecka, bez ojca, z matką niezdolną do opieki nad nim i jego licznym rodzeństwem. Kobieta tuż po rozwodzie, samotna mama z niepełnosprawnym synem, adoptowaną córeczką i zbuntowanym nastolatkiem. Autorka poznaje Michała w czasie szkolnej wigilii u najstarszego syna. Znajomość chłopców przeradza się w braterską więź, a towarzyskie wypady tej nietypowej rodziny stają się oknem do raju, o którym Michał całe życie marzył. Ten raj nazywa się rodzina. Autorka z niespotykaną szczerością opowiada o swoich doświadczeniach z dwiema adopcjami, odmowami i urzędowymi korowodami. O swoich macierzyńskich sukcesach i porażkach, o radościach i smutkach, ale przede wszystkim o wielkiej, bezwarunkowej miłości do dziecka, które pojawia się w bardzo trudnym momencie jej życia. To historia pełna emocji, ale również niezrównana skarbnica wiedzy na temat adopcji, rodzicielstwa zastępczego i roli matki. Książka uwzględnia też i oddaje emocje, tragedie i sukcesy samego Michała. Każda część opowieści kończy się komentarzem dorastającego chłopaka, który miał na tyle dużo odwagi, by podzielić się tą poruszającą historią. "Czy mogę ci mówić mamo" to jednocześnie literatura faktu, wzruszająca powieść i poradnik dla każdego, kto myśli o adopcji lub rodzinie zastępczej. To książka o wymagającej codzienności samodzielnej mamy z gromadką niezwykłych dzieci, o zdrowym rodzicielstwie i mądrym radzeniu sobie w małych i dużych kryzysach. Bezcenna pozycja na półce każdego rodzica. Część poradnicza książki została napisana przy współpracy z Wojewódzkim Ośrodkiem Adopcyjnym w Warszawie oraz Towarzystwem "Nasz Dom" wspierającym rodzinną opiekę zastępczą. [Powyższy opis pochodzi od wydawcy].

Choć pięciomilionowa Norwegia przyciąga Polaków wysokimi zarobkami i poziomem życia, na idealnym obrazie tego kraju jest rysa. Barnevernet - instytucja siejąca postrach, przed którą imigranci z Europy Wschodniej ostrzegają się na forach internetowych: zabiera dzieci, rozdziela rodziny, posądza rodziców o niestabilność psychiczną, podburza małoletnich do zeznawania przeciwko bliskim.

Czy jednak na pewno wszystko jest czarno-białe? Jaki związek z Barnevernet miał Anders Breivik? I dlaczego detektyw Rutkowski w norweskiej prasie nazywany jest Rambo? Maciej Czarnecki przedstawia obie strony medalu, zamiast czerni i bieli ukazując całą gamę szarości i oddając głos norweskim pracownikom społecznym, rodzicom zastępczym, ekspertom. Przede wszystkim jednak słucha uważnie i dokumentuje dzieje rodziców i odebranych dzieci. Jego książka to wstrząsający reportaż o tym, jak cienka potrafi być granica między rajem a piekłem.

Gdy pochodzenie wydaje się przesądzać o dalszym losie, siła charakteru może zmienić wiele Bycie nieślubnym dzieckiem nie jest łatwe, szczególnie na XIX-wiecznej wsi, gdzie wszyscy wytykają cię palcami. Józia mieszka z surowym ojczymem i matką, która nie potrafi sprzeciwić się mężowi. Ciężka praca i brak możliwości rozwoju nie zniechęcają dziewczyny do własnych poszukiwań. Zafascynowana pojawieniem się w okolicy znanego malarza robi wszystko, aby znaleźć się na jednym z jego obrazów. Decyzją ojczyma Józia musi opuścić wieś i trafia do mieszczańskiego domu, gdzie pracuje niemal za darmo jako służąca do wszystkiego. Myje podłogi, ceruje, pierze, pomaga w kuchni. Po dniu wypełnionym ciężką pracą czeka, aż wszyscy położą się spać. Dopiero wtedy może rozłożyć swój siennik na podłodze przy piecu. [lubimyczytac.pl]

Dom rodzinny powinien być bezpieczną przystanią, zdarza się jednak, że jest zupełnie inaczej. Z taką sytuacją niełatwo się zmierzyć dorosłemu, a co dopiero dziewczynce z wiejskiej chałupy. Bo choć wokoło zawsze będą oczy, które widzą, to rzadko znajdą się uszy gotowe do słuchania, a tym bardziej ręce chętne do pomocy. Wojna zmieniła świat, ale czy na lepsze? Po odzyskaniu niepodległości życie w Tynczynie toczy się dalej, ze wszystkimi jego trudami i radościami. Ciężka praca, śluby, zdrady, ucieczki. Starzy ustępują miejsca młodym, a ci, obiecując sobie, że będzie inaczej, popełniają te same błędy, co ich matki i ojcowie. [lubimyczytac.pl]